HÜZÜN TÜNELİ

Ben o ırmağı hayattayken geçmiştim

Sal yapıp ömrümü kıyılardan kıyılara

Bırakarak şehrin duvarlarında bir afiş

Esrar, borda, alabanda: sözlükte hiyerarşi

Kalbim titriyordu, yüzüğüm parmağımda

Gam, hüzün, yas, teknemde geniş geniz

Leviathan bir dairede tek perdeli lojman

Kapkara bir göl, üzgün bir deniz

Cebimde birkaç katliam peygamberi

Ümmetsiz halksız - dönüp dönüp başlayan

Kedi ölüleri, paslanmış çocuklar, yarım kalmış cinayet

Şifa dağıttım ifşa edilmiş sırlara, sustum

Ne derin bir mağaraymış gençliğim ne kadar uzak

Yıkanıp yundum geçmedi, meğer bitimsiz macera,

Kum çokluğu astım şöleni, bir o kadar hazin

İndirdim ipteki cesedi içini araladım

. . . . . . . . . . . . .- tıkırdayan, dipdiri bir saat

Gizlice taşıdım ceberruttan kaçırdığım yüzümü

Kötülüğün izi olmayan mermer yüzüm:

İçimle yüzüm arasında korkunç mesafe

Kan ve pençe: işte karşısındayım Golyat'ın

Bir merdiven tırmanırken uykuları tersine

Derisini yüzüyorum bir üslubun

Budanacak bir ağaç bahçede yalın

Kendisi değilse bile korkusu ölümün

Sonra abdestler, sonra itiraf

Ben, bir bıçağın ağzıyım

Şimdi onu hatırlatan şeyle de kestim selamı, çünkü

Anladım, kimmiş devrimi bana sevdiren müntehir

Eve döndüm sürünerek, kürek kemiklerim üşümüş

Ki Ali tanır bir Meryem

. . . .-Takma dişleri varmış 'fazladan Baba'mın-

Duyduğum fısıldayan bir iniltiydi annemden

Sırt çevirdim ve varlığım kendi bahçem

İşim gücüm yaşamak artık dindi o sapsarı özlem

Geçtim Arap çöllerini Filistin bitti Cezayir bitti