-Canım yeğenim
İdil’e
Metin Eloğlu okudum kendime çeki düzen verdim
sordum şiir İdil’in neyi olur, İdil şiire gazel olur
Ahmet Erhan’dan sıkıldım sıkıldım dökülen gözyaşından
şiir benim kuyum olur uykum olur kuytum olur güzel olur
Bir avuç kül kalır benden geriye ateşe körük olur
insan insanda yaşar daima bir bakan elbet bulunur
Ergin Günçe okudum iyi gitti Turgut Uyar’ın üstüne
utandım ağlamaya, diri yanım kavrulur ülke olur
Uyudum uyandım unuttum hatırladım sular altında kalmış bir
harita
lunaparklarda plajlarda sanatoryumlarda sabahladım, olmuş
bulundum
Sinema önlerinde bekledim kerhanelerin kapısında
çekip vurdular beni gizli bir yerimden, vurulan yer bana
hatıra
Şehir hatları vapurları, uçaklar, tramvaylar
ne çok zindan gezdim ayaklarımda yaralar kapkara
Hiç güleceğim yoktu derken Bahadır çıkageldi bir kolu kesik
kendimin altında kaldım kendimle savaştım kendimle barış
Köleler kurtardım unuttum almayı ilaçlarımı
sapsarı göğüsler taşıyan bir kara döpiyes
geçtim Macar bozkırlarını geçtim derin bir maceradan
konuğu oldum romanların, serçe parmağım havada
